salamatpedia
در این وبلاگ با مقالات پزشکی روز آشنا شوید و به روز بمانید!salamatpedia
در این وبلاگ با مقالات پزشکی روز آشنا شوید و به روز بمانید!متخصص بیماری های مقاربتی
کدام پزشک متخصص بیماری های مقاربتی است؟
همه بیماری های مقاربتی، نوعی عفونت هستند. بنابراین پزشکی که در درمان این بیماری ها تخصص دارد، یک دکتر جنسی است که اغلب او را، پزشک بیماری عفونی می نامند. اما آیا برای درمان بیماری های مقاربتی، واقعاً به دکتر جنسی نیاز دارید؟ به هر حال، پزشکان عمومی نیز می توانند بسیاری از عفونت ها را درمان کنند، مگر نه؟ مسئله این است که بسیاری از عفونت های شدید، می توانند سال ها نهفته بمانند. همچنین، اغلب آنها بسیار شبیه برخی از بیماری های رایج هستند. در نتیجه، گاهی این عفونت ها برای مدت طولانی و تا زمانی که به سلامتی بیمار آسیب نرسد، تشخیص داده نمی شوند.
برای تشخیص به موقع برخی از بیماری های مقاربتی و جلوگیری از پیشرفت آن ها، تا جایی که سلامت عمومی فرد و در بسیاری از موارد، توانایی باروری او را به خطر بیندازد، به تجربه و دانش تخصصی نیاز است. دکتر جنسی، در تشخیص، درمان و کنترل انواع عفونت ها تخصص دارد و به همین دلیل دانش او در زمینه بیماری های مقاربتی، نسبت به پزشک عمومی بسیار جلوتر است.
یک متخصص عفونی چگونه می تواند به درمان STD کمک کند؟
اولین و مهمترین نکته آن است که یک پزشک بیماری های عفونی باتجربه، به احتمال زیاد می تواند وضعیت بیمار را به طور دقیق تشخیص دهد. زمان، در اغلب این موارد فاکتور بسیار مهمی محسوب می گردد، زیرا بسیاری از بیماری های مقاربتی ممکن است مزمن شوند. بیماری های مزمن، معمولاً در برابر درمان مقاومت بیشتری دارند و ممکن است عوارض گسترده تری ایجاد کنند. البته، دکتر جنسی نیز در زمینه آخرین پیشرفت های درمان ضد باکتری و ضد ویروس تخصص دارد، زیرا این موارد، برای درمان عفونت هایی مثل STD ضروری است.
نکته آخر و مهم آنکه به یاد داشته باشید بسیاری از عفونت ها، در کنار هم رخ می دهند و ترکیب این عفونت ها، از نظر درمانی ویژگی های خاص خود را دارد. متخصصان بیماری های عفونی، پزشکانی هستند که بیشترین دانش را در این مورد دارند.
سیرنگوما چیست؟
سیرنگوما، ضایعات پوستی یا چربی های سفید رنگ، در اطراف پلک می باشند. این ضایعات، گاهی اوقات در اطراف ناحیه تناسلی نیز ظاهر می شوند. انواع مخرب سیرنگوما ممکن است روی نواحی قفسه سینه، گردن و شکم ایجاد شود. درمان سیرنگوما نسبتاً آسان است اما اغلب اوقات پس از درمان، مجدداً عود می کند.
سیرنگوما چگونه تشخیص داده می شود؟
بیشتر موارد سیرنگوما را می توان از طریق ظاهر آنها تشخیص داد. برای رد کردن انواع مشابه تومورهایی همچون تریکواپیتلیوما، تریکودیسکوما، فیبروفولیکولوماس و سرطان های سلول پایه و میلیا، ممکن است به نمونه برداری نیاز باشد.
درمان سیرنگوما به چه صورت است؟
ضایعات سیرنگوما خوش خیم هستند و نیازی به درمان ندارند. گرچه، در صورتی که تغییر شکل دهند، ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. هدف از درمان سیرنگوما، کاهش اثر ظاهری ضایعه، به جای از بین بردن کامل آن می باشد. این کار احتمال بروز اُسکار را کاهش می دهد. به منظور انجام این کار، قسمت بالایی سیرنگوما تحت درمان قرار می گیرد و اندازه ی آن کاهش پیدا می کند. اگر سوزاندن کامل یا از بین بردن بافت، به طور عمیق انجام شود، ممکن است اثر آن باقی بماند. اخیراً، لیزرهای فرکشنال معرفی شده اند که درمان نقاط عمیق تر سیرنگوما را، بدون به جا گذاشتن اثری انجام می دهند.
افرادی با پوست تیره تر، بیشتر در معرض بروز اُسکار قرار دارند. عاقلانه ترین کار این است که در ابتدا درمان، به صورت آزمایشی روی ناحیه ی کوچکی از پوست انجام شود. اگر این کار موفقیت آمیز بود و هیچ عوارض یا اُسکاری ایجاد نشد، سپس درمان در یک ناحیه ی وسیعتر انجام شود. پس از هر نوع درمان، سیرنگوما می تواند مجدداً ظاهر شود، چرا که آنها درون لایه های عمیق تر پوست (درمیس) نفوذ می کنند.
چگونه می توانم بیضه هایم را معاینه کنم؟
معاینه بیضه ها
نظارت بر اندازه و شکل بیضه‌ها اهمیت زیادی دارد چون از آن طریق است که می‌توان متوجه تغییرات شد.
یک بار در ماه خودتان بیضه‌ها را معاینه کنید. در معاینه خود به دنبال غده‌ها، رشد نابهنجار، درد، تورم و سایر ناهنجاری‌ها باشید.
معاینه خانگی و شخصی بیضه ها
روش انجام معاینه خانگی بیضه‌ها به شرح زیر است:
- باید قبل از شروع معاینه، بیضه‌ها در حالت آزاد باشند.
- با دقت و به آرامی بیضه‌ها را بین انگشت‌ها و شست خود به گردش درآورید.
- با دقت سطح هر کدام از بیضه‌ها را معاینه کنید. بررسی کنید که آیا برآمدگی، قرمزی، زخم، تورم یا تغییر اندازه‌ای احساس می‌کنید یا نه.
- دست خود را در امتداد قسمت تحتانی بیضه‌ها پیش ببرید تا به اپیدیدیم برسید. این ناحیه شبیه چندین لوله است که به صورت گروهی متمرکز شده‌اند.
- حداقل ماهی یک بار هر دو بیضه را بررسی کنید.
نامتقارن بودن اندازه بیضه‌ها طبیعی است
اگر اندازه یکی از بیضه‌ها بسیار بزرگ‌تر از دیگری باشد؛ باید به آن توجه کرد. بیشتر عوامل ایجادکننده این اختلال به راحتی درمان می‌شوند. هر چقدر زودتر به پزشک مراجعه کنید؛ روند درمان آسان‌تر خواهد بود.
حتی اگر پزشک تشخیص دهد که دچار سرطان بیضه شده‌اید؛ زیاد نباید نگران این موضوع باشید. با انجام روش‌های درمانی مناسب و پشتیبانی درست می‌توان به فرد و خانواده کمک کرد تا از این برهه به خوبی عبور کنند.
کاپتوپریل چه دارویی است؟
کاپتوپریل چیست؟
کاپتوپریل یک مهار کننده ACE است. ACE مخفف آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین است. کاپتوپریل برای درمان فشار خون بالا( هایپرتانسیون)، نارسایی احتقانی قلب، مشکلات کلیوی ناشی از دیابت و بهبود بقا پس از حمله قلبی استفاده می شود.
کاپتوپریل ممکن است برای مواردی که در این راهنمای دارو ذکر نشده است، نیز استفاده شود.
توجه: این مقاله فقط و فقط جهت آشنایی شما می باشد و جای هیچگونه تجویزی توسط پزشکان را نمی گیرد.
کاپتوپریل یک مهار کننده ACE است. ACE مخفف آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین است. کاپتوپریل برای درمان فشار خون بالا( هایپرتانسیون)، نارسایی احتقانی قلب، مشکلات کلیوی ناشی از دیابت و بهبود بقا پس از حمله قلبی استفاده می شود.
کاپتوپریل ممکن است برای مواردی که در این راهنمای دارو ذکر نشده است، نیز استفاده شود.
توجه: این مقاله فقط و فقط جهت آشنایی شما می باشد و جای هیچگونه تجویزی توسط پزشکان را نمی گیرد.
نکات مهم قبل از مصرف این دارو
در صورت حساسیت به کاپتوپریل یا به هر نوع مهار کننده دیگر ACE مانند بنازپریل، فوزینوپریل، انالاپریل، لیزینوپریل، موکسیپریل، پریندوپریل، کویناپریل، رامیپریل یا تراندولاپریل نباید از این دارو استفاده کنید.
در صورت ابتلا به بیماری کلیوی نیز لازم است از مصرف کاپتوپریل با آلیسکیرن خودداری کنید. برای اطمینان از بی خطر بودن کاپتوپریل، در صورت وجود هر یک از موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:
- بیماری کلیوی (یا اگر دیالیز می شوید)
- بیماری کبد
- دیابت
- بیماری بافت همبند مانند سندرم مارفان، سندرم شوگرن، لوپوس، اسکلرودرمی یا آرتریت روماتوئید.
- اگر پیوند اعضا انجام داده اید.
در صورت حساسیت به کاپتوپریل یا به هر نوع مهار کننده دیگر ACE مانند بنازپریل، فوزینوپریل، انالاپریل، لیزینوپریل، موکسیپریل، پریندوپریل، کویناپریل، رامیپریل یا تراندولاپریل نباید از این دارو استفاده کنید.
در صورت ابتلا به بیماری کلیوی نیز لازم است از مصرف کاپتوپریل با آلیسکیرن خودداری کنید. برای اطمینان از بی خطر بودن کاپتوپریل، در صورت وجود هر یک از موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:
- بیماری کلیوی (یا اگر دیالیز می شوید)
- بیماری کبد
- دیابت
- بیماری بافت همبند مانند سندرم مارفان، سندرم شوگرن، لوپوس، اسکلرودرمی یا آرتریت روماتوئید.
- اگر پیوند اعضا انجام داده اید.
چگونه باید کاپتوپریل را مصرف کرد؟
کاپتوپریل را دقیقاً طبق تجویز پزشک مصرف کنید. تمام دستورالعمل های روی نسخه پزشک را دنبال کنید. پزشک شما ممکن است گاهی دوز مصرفی شما را تغییر دهد. از این دارو در مقادیر بیشتر یا کمتر یا بیش از مدت توصیه شده استفاده نکنید. کاپتوپریل معمولاً ۱ ساعت قبل از غذا مصرف می شود. با این حال حتما دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید.
اگر با مصرف کاپتوپریل، استفراغ مداوم، اسهال یا تعریق بیش از حد معمول دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. هنگام مصرف کاپتوپریل بدن شما به راحتی می تواند دچار کم آبی شود. این امر می تواند منجر به فشار خون بسیار پایین، اختلالات الکترولیتی یا نارسایی کلیوی شود.
۱- هنگام مصرف کاپتوپریل، روزانه مقدار زیادی آب بنوشید.
۲- فشار خون شما باید مرتباً بررسی شود و ممکن است به آزمایش خون مکرر نیاز داشته باشید.
۳- این دارو می تواند باعث نتایج کاذب در برخی آزمایش های خاص شود. در صورت مصرف کاپتوپریل به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت نیاز به جراحی، پیش از زمان موعد جراحی به جراح خود اطلاع دهید که از کاپتوپریل استفاده می کنید. ممکن است لازم باشد برای مدت کوتاهی مصرف دارو را قطع کنید.
اگر برای درمان فشار خون بالا از این دارو استفاده می کنید، حتی اگر احساس خوبی داشتید مصرف دارو را متوقف نکنید. فشار خون بالا اغلب بدون علامت است. ممکن است لازم باشد تا آخر عمر از داروی فشار خون استفاده کنید.
دارو را در دمای اتاق و به دور از گرما و رطوبت نگهداری کنید. در صورت استفاده از بطری، آن را کاملاً بسته نگه دارید.
- کاپتوپریل را دقیقاً طبق تجویز پزشک مصرف کنید. تمام دستورالعمل های روی نسخه پزشک را دنبال کنید. پزشک شما ممکن است گاهی دوز مصرفی شما را تغییر دهد. از این دارو در مقادیر بیشتر یا کمتر یا بیش از مدت توصیه شده استفاده نکنید.
کاپتوپریل معمولاً ۱ ساعت قبل از غذا مصرف می شود. با این حال حتما دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید.
اگر با مصرف کاپتوپریل، استفراغ مداوم، اسهال یا تعریق بیش از حد معمول دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. هنگام مصرف کاپتوپریل بدن شما به راحتی می تواند دچار کم آبی شود. این امر می تواند منجر به فشار خون بسیار پایین، اختلالات الکترولیتی یا نارسایی کلیوی شود.
۱- هنگام مصرف کاپتوپریل، روزانه مقدار زیادی آب بنوشید.
۲- فشار خون شما باید مرتباً بررسی شود و ممکن است به آزمایش خون مکرر نیاز داشته باشید.
۳- این دارو می تواند باعث نتایج کاذب در برخی آزمایش های خاص شود. در صورت مصرف کاپتوپریل به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت نیاز به جراحی، پیش از زمان موعد جراحی به جراح خود اطلاع دهید که از کاپتوپریل استفاده می کنید. ممکن است لازم باشد برای مدت کوتاهی مصرف دارو را قطع کنید.
اگر برای درمان فشار خون بالا از این دارو استفاده می کنید، حتی اگر احساس خوبی داشتید مصرف دارو را متوقف نکنید. فشار خون بالا اغلب بدون علامت است. ممکن است لازم باشد تا آخر عمر از داروی فشار خون استفاده کنید.
دارو را در دمای اتاق و به دور از گرما و رطوبت نگهداری کنید. در صورت استفاده از بطری، آن را کاملاً بسته نگه دارید.
تشخیص IST به چه صورت است؟
تشخیص IST
پزشک شما، با بررسی سابقه سلامت شما و معاینه جسمی، می تواند ضربان قلب بالا را به راحتی تشخیص دهد. اما مطمئن شدن از دلیل تاکی کاردی و نوع آن، از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا انواع تاکی کاردی، درمان های متفاوتی دارند.
آزمایش هایی که پزشک برای تشخیص تاکی کاردی، استفاده می کند عبارتند از:
- نوار قلب، برای تحلیل ریتم الکتریکی قلب و نوع تاکی کاردی
- بررسی بلند مدت ریتم قلب (مانیتور هولتر)
- آزمایش خون، برای یافتن دلایل ضربان قلب بالا
- تست اکو، برای بررسی اندازه، ساختار و پمپاژ قلب
- اشعه ایکس از قفسه سینه، برای مشاهده ی قلب و ریه ها
گاهی اوقات، IST به اشتباه به عنوان بیماری اضطراب، تشخیص داده می شود
درمان IST
درمان های متفاوتی در مواجهه با IST موجود اند:
- حذف محرک ها از رژیم غذایی، مثل کافئین، نیکوتین و الکل
- استفاده از دارو، برای پایین آوردن ضربان قلب. مثل ایوابرادین، بتا بلاکرها یا مسدود کننده های کانال کلسیم
- بالا بردن سطح سلامت با کمک ورزش
معمولاً درمان IST، امری دشوار است. اگر علائم شدید شما با استفاده از این روش ها بهبود نیافت، شما می توانید از درمان Catheter Ablation (سوزاندن) استفاده کنید. در این عمل، با استفاده از انرژی، بخش کوچکی از قلب -که مسئول تاکی کاردی است- از بین می رود. این روش، همیشه موفقیت آمیز است. اما خطر این عمل، زمانی است که با از بین بردن بیش از حد این بافت قلب، ممکن است شما دچار کندی بیش از حد ضربان قلب شوید و نیاز به Pace Maker (باتری دائمی) پیدا کنید.
پیشگیری از IST
پیشگیری از IST ممکن نیست. اگر شما مبتلا به IST هستید، اجتناب از محرک ها می تواند به شما کمک کند. بیماری های قلبی، علائم IST را تشدید می کنند. با پزشک خود درباره ی راه های پیشگیری از بیماری های قلبی صحبت کنید، مثل:
- رژیم غذایی سالم برای قلب
- ورزش و کم کردن وزن اضافه
- درمان مشکلاتی مثل فشار خون بالا، دیابت و سطح نامطلوب کلسترول
مطالب تکمیلی در لینک زیر: