این بیماری عوارضی ندارد و تا زمانی که خارش و خشکی پوست شما را آزار ندهد، نیازی به درمان نیست. متخصص پوست می تواند یک برنامه درمانی شامل موارد زیر ایجاد کند که نگرانی های شما را برطرف کند.
یک کرم مرطوب کننده می تواند خارش و خشکی را تسکین دهد. بیشتر کرم های مرطوب کننده مورد استفاده در درمان کراتوز پیلاریس شامل یکی از مواد زیر می شوند:
۱- اوره
۲- اسید لاکتیک
برای دستیابی به بهترین نتیجه مرطوب کننده را به صورت زیر مصرف کنید:
· بعد از هر حمام
· طی ۵ دقیقه از خارج شدن از حمام یا دوش، در حالی که هنوز پوست شما مرطوب است.
· حداقل ۲ یا ۳ بار در روز، به آرامی آن را روی کراتوز پیلاریس پوست ماساژ دهید.
برای کاهش برجستگی ها و بهبود بافت پوست خود ، متخصصان پوست اغلب لایه برداری پوست را توصیه می کنند. برای این کار، ممکن است میکرودرم ابریژن یا فیشیال صورت برای شما تجویز شود.
به علاوه ممکن است متخصص پوست، لایه برداری شیمیایی را برای شما تجویز کند. داروهایی که می تواند به شما کمک کند غالباً یکی از مواد زیر را شامل می شود:
· اسید آلفا هیدروکسیل
· اسید گلیکولیک
· اسید لاکتیک
· رتینوئید (آداپالن ، رتینول ، تازروتون ، ترتینوئین)
· اسید سالیسیلیک
· اوره
برای گرفتن بهترین نتیجه از داروهای لایه برداری پوست:
· همان مقداری که متخصص پوست توصیه می کند استفاده کنید
· در زمان هایی که متخصص پوست توصیه می کند از کرم لایه بردار استفاده کنید.
· اگر پس از اولین استفاده، پوست شما خشک یا تحریک شد، چند روز از مصرف دارو خودداری کنید.
دارویی که برای لایه برداری از پوست خود استفاده می کنید ممکن است حاوی مرطوب کننده نیز باشد که می تواند به خارش و خشکی نیز کمک کند.
برای درمان جوش ها و برآمدگی ها، ممکن است برخی از بیماران نیاز به استفاده از کورتیکواستروئید در نواحی با کراتوز پیلاریس داشته باشند. این دارو به نرم شدن برجستگی ها و کاهش قرمزی پوست کمک می کند.
ممکن است یک لیزر یا یک روش درمانی سبک برای درمان کراتوز پیلاریس استفاده شود. متخصص پوست شما ممکن است یک نوع لیزر را برای کاهش تورم و قرمزی توصیه کند. نوع دیگری از لیزر ممکن است باعث بهبود بافت پوست شما و جلوگیری از تغییر رنگ پوست در هنگام حذف برجستگی های پوست شود.
برای به دست آوردن بهترین نتیجه از درمان های لیزر ، متخصص پوست شما ممکن است چند جلسه میکرودرم ابریژن را به برنامه درمانی شما اضافه کند.
پاکسازی زمان می برد. اگر بعد از پیگیری برنامه درمانی خود به مدت ۴ تا ۶ هفته بهبودی ندیدید، به متخصص پوست خود بگویید.
برخی از بیماران باید چند روش درمانی را امتحان کنند.
برای ماندگاری نتایج ، به یک برنامه مراقبت پوستی نیاز دارید.
منبع:
سنگ های کلیه معمولا بدون نیاز به درمان به شکل طبیعی از بدن دفع می شوند و مشکلات بلند مدتی به همراه ندارند. اما اگر این اتفاق رخ ندهد و یا این که شما درد شدیدی داشته باشید ، ممکن است پزشک معالج بخواهد آن ها را خرد کند و یا به شکل کامل از بدن خارج نماید.
پروسه درمان سنگ کلیه به این موضوع بستگی دارد که سنگ در کدام ناحیه از کلیه بوده و اندازه آن چقدر باشد. همچنین علائمی که فرد آن ها را تجربه می کند در این زمینه مهم هستند.
اگر سنگ یا سنگ های کلیه شما را اذیت نکنند ، پزشک معالج معمولا پیشنهاد می کند بین ۲ الی ۴ هفته صبر کنید تا سنگ ها به شکل طبیعی از بدن دفع شوند. همچنین ممکن است به شما گفته شود جهت کمک کردن به این پروسه مایعات بیشتری از قبیل آب مصرف کنید.
او ممکن است از شما بخواهد در حین ادرار کردن سنگ را به کمک ابزار مخصوصی نگه دارید. این سنگ به عنوان نمونه به آزمایشگاه ارسال می شود تا مواد معدنی درون آن بررسی شوند. ممکن است بتوان به کمک دارو از به وجود آمدن سنگ های دیگر در کلیه جلوگیری کرد.
در صورتی که سابقه سنگ های کلیه را در بدن خود داشته باشید ، یک پزشک متخصص ممکن است از شما بخواهد دارو های خاصی را مصرف کنید تا بدین ترتیب از ایجاد سنگ های بیشتر در آینده جلوگیری کرد.
بسته به نوع سنگ کلیه شما و دارویی که پزشکتان تجویز می کند ، باید تا چند هفته، چند ماه یا حتی بیشتر دارو ها را مصرف کنید.
به عنوان مثال در صورت داشتن سنگ های استرویت در بدن ، ممکن است نیاز باشد از آنتی بیوتیک های خوراکی به مدت ۱ تا ۶ هفته استفاده کنید و گاهی اوقات این دوره زمانی طولانی تر می شود. اگر نوع دیگری از سنگ در بدنتان باشد ، ممکن است نیاز باشد قرص سیترات پتاسیم را به صورت روزانه یک الی سه عدد مصرف کنید.
ممکن است پزشک از شما بخواهد قرص سیترات پتاسیم را برای چند ماه یا حتی بیشتر مصرف نمایید. این بازه زمانی تا حدی ادامه پیدا می کند که پزشک بتواند بگوید شما دیگر در معرض خطر شکل گیری سنگ های کلیه بیشتر نیستید.
ادامه مطلب...
با لمس کردن و یا برخورد ناحیه تناسلی شما با اندام تناسلی فردی که ویروس اچ پی وی در او وجود داشته باشد، شما نیز مبتلا خواهید شد. ممکن است ویروس بر روی پوست وجود داشته باشد اما خبری از زگیل های تناسلی بر روی بدن فرد نباشد.
به گفته ی دکتر عباس انتظاری حتی بدون داشتن دخول در رابطه جنسی و یا استفاده از کاندوم نیز نمی توان از انتقال ویروس اچ پی وی جلوگیری کرد؛ چرا که کاندوم نمی تواند کل ناحیه تناسلی را پوشش دهد.
سرکه سیب ممکن است بتواند زگیل های تناسلی را در خانه درمان کند. با این حال اگر تعداد زگیل ها بزرگ و زیاد باشد، حتما می بایست زگیل جنسی را به شیوه هایی مانند لیزر یا کرایوتراپی درمان کرد.
ممکن است برخی افراد، زگیل تناسلی را با جوش های معمولی پوستی اشتباه بگیرند. زگیل ها در اثر ویروس اچ پی وی ایجاد می شوند که یک ویروس بسیار رایج مقاربتی در بین افراد است. این عفونت در اثر داشتن رابطه جنسی با فردی که آن را داشته باشد، منتقل می گردد اما جوش ها بافت های معمولی روی پوست هستند که هیچ خطری برای سلامتی فرد به همراه ندارند.
زگیل های تناسلی برآمدگی های به رنگ پوست هستند که در ناحیه واژن ، دهانه رحم، آلت تناسلی ، کیسه بیضه ها و یا مقعد ظاهر می شوند. زگیل ها شباهت زیادی به تکه های کوچک گل کلم دارند. شما ممکن است تنها یک زگیل روی پوست خود داشته باشید و یا تعدادی از آن ها بر روی پوست شما ظاهر شوند. زگیل های تناسلی ممکن است کوچک یا بزرگ باشند. گاهی اوقات زگیل های روی پوست با خارش همراه هستند اما اکثر مواقع دردی به همراه ندارند.
زگیل های تناسلی خطرناک نیستند اما می توانند نشان دهنده مشکل اچ پی وی در فرد باشند. برخی از انواع اچ پی وی عامل بروز سرطان در افراد هستند.
برداشتن زگیل ها می تواند احتمال انتقال را کاهش دهد، اما حتی اگر زگیل های قابل مشاهده از روی پوست حذف شوند ، باز هم ویروس ممکن است در بدن باقی بماند یا زگیل های تناسلی بیشتری در آینده بر روی پوست ظاهر شوند.
بیماران مبتلا به شکستگی پاشنه پا معمولا موارد زیر را تجربه می کنند:
❇ درد
❇ کبودی
❇ ورم پا
❇ بد شکلی پاشنه پا
❇ ناتوانی در راه رفتن یا ناتوانی در قرار دادن وزن بدن بر روی پاشنه پا
با رخ دادن شکستگی های کوچک در استخوان پاشنه پا، ممکن است درد به شدتی نباشد که مانع راه رفتن فرد شود اما می تواند سبب لنگیدن او شود. دلیل چنین وضعیتی این است که تاندون آشیل جهت حمایت وزن بدن بر روی استخوان پاشنه پا تکیه می کند.
با این حال، در صورتی که استخوان پاشنه پا در اثر آسیب، تغییر شکل دهد، عضله و تاندون فرد قادر به ایجاد قدرت کافی جهت حمایت از وزن بدن نمی باشند. در این وضعیت، پا و مچ آن احساسی بی ثبات داشته و فرد به شیوه ای متفاوت راه خواهد رفت.
مطلب مرتبط: درمان خالی کردن و بی ثباتی مچ پا
شدت آسیب استخوان پاشنه پا به چندین عامل از جمله موارد زیر بستگی دارد:
❇ تعداد شکستگی ها
❇ مقدار و اندازه قطعات استخوانی شکسته شده و میزان جا به جایی آنها
❇ آسیب به سطوح غضروفی در مفصل ساب تالار
❇ آسیب به بافت های نرم اطراف مانند عضله، تاندون ها و پوست
در صورتی که استخوان شکسته شده باشد و قطعات آن از پوست بیرون آمده باشند و یا زخم تا به استخوان فرد نفوذ کرده باشد، به آن شکستگی، شکستگی باز گفته می شود. شکستگی باز اغلب سبب رسیدن آسیب بیشتر به عضلات، تاندون ها و رباط های اطراف می شود و به زمان بیشتری جهت بهبود یافتن نیاز دارد.
شکستگی های باز در معرض خطر بیشتری جهت ابتلا به عفونت های استخوانی قرار دارند. برای پیشگیری از عفونت، درمان فوری جراحی جهت پاکسازی زخم نیاز می باشد.
استخوان پاشنه پا، اغلب در حین موارد زیر شکسته می شود:
❇ سقوط از ارتفاع
❇ آسیب ناشی از پیچ خوردگی مچ پا
❇ تصادف وسایل نقلیه
شدت شکستگی ها متفاوت می باشد. برای مثال، یک پیچ خوردگی ساده در مچ پا می تواند به ایجاد یک ترک در استخوان منجر شود. این در حالی است که نیروی حاصل از برخورد دو ماشین از روبرو می تواند به خرد شدن استخوان منجر شود.
در شکستگی های پر شدت، آسیب های دیگری می توانند اتفاق افتند. از جمله این آسیب ها می توان به شکستگی ستون فقرات، لگن یا ساق و … اشاره کرد.
برای دیدن مطالب بیشتر در مورد شکستگی پاشنه پا اینجا را کلیک کنید
دکتر غلامرضا نادری متخصص ارتوپدی، آرتروسکوپی، آرتروپلاستی و متخصص جراحی مچ پا در تهران
بیشتر مشکلات بیضه و کیسه بیضه موجب ورم این ناحیه می‌شوند. بیماری‌هایی نظیر واریکوسل، پیچ خوردگی بیضه، ارکیت، اپیدیدیمیت و هیدروسل همه به ایجاد ورم بیضه منجر می‌شوند. اگر فرد با ورم بیضه مواجه شد، بهتر است برای دریافت وقت با دکتر فوق تخصص بیضه تماس بگیرد.
مشکلات زیادی وجود دارند که می‌توانند بر روی کیسه بیضه تاثیر بگذارند. تمامی این مشکلات به درمان نیاز ندارند، اما تمامی این مشکلات باید برای پیشگیری از مسائل حادتر توسط پزشک ارزیابی شوند. بعضی از بیماری‌های کیسه بیضه مواردی نظیر سلولیت دیواره کیسه بیضه، آبسه کیسه بیضه (عفونت کیسه بیضه)، قانقاریای فورنیه (که با نام دیگر فاشیلیت کیسه بیضه و کشاله ران نیز شناخته می‌شود) و بیمارِی پورپورای هنوخ شوئن‌لاین (HSP) هستند.
بیضه‌ها بخشی از دستگاه تناسلی مردان هستند. بیضه‌ها در کیسه ای قرار دارند که کیسه بیضه یا اسکروتوم نام دارد، این کیسه در پشت و زیر آلت تناسلی جای دارد. بیضه‌ها به تولید اسپرم و هورمون مردانه تستوسترون کمک می‌کنند. مردان باید برای معاینه بیضه به پزشک متخصص بیضه مراجعه کنند، اما سوالی که وجود دارد این است که مراجعه به پزشک باید چند وقت یک بار انجام شود؟
خوشبختانه نیازی نیست که افراد معاینه بیضه را به عنوان بخشی از چک آپ سالانه خود انجام دهند. اما دکتر فوق تخصص بیضه می‌تواند به فرد پیشنهاد کند که خود به صورت منظم به معاینه خانگی بیضه خود بپردازد. بعضی پزشکان توصیه می‌کنند که این اقدام ماهی یک بار انجام شود. بعضی دیگر پیشنهاد می‌کنند که این معاینه یک بار در سال و توسط پزشک صورت گیرد.
اگر فرد با مشکلاتی مواجه است یا توده و تغییرات دیگری در وضعیت یا ظاهر بیضه‌های خود احساس می‌کند بهتر است با پزشک تماس بگیرد. معاینات راه خوبی برای یافتن توده‌هایی هستند که می‌توانند سرطانی باشند یا مشکلات دیگری برای فرد ایجاد کنند.
منبع:
دکتر رضا ولی پور جراح فوق تخصص بیضه و بیماری های مردان