سیرنگوما، ضایعات پوستی یا چربی های سفید رنگ، در اطراف پلک می باشند. این ضایعات، گاهی اوقات در اطراف ناحیه تناسلی نیز ظاهر می شوند. انواع مخرب سیرنگوما ممکن است روی نواحی قفسه سینه، گردن و شکم ایجاد شود. درمان سیرنگوما نسبتاً آسان است اما اغلب اوقات پس از درمان، مجدداً عود می کند.
بیشتر موارد سیرنگوما را می توان از طریق ظاهر آنها تشخیص داد. برای رد کردن انواع مشابه تومورهایی همچون تریکواپیتلیوما، تریکودیسکوما، فیبروفولیکولوماس و سرطان های سلول پایه و میلیا، ممکن است به نمونه برداری نیاز باشد.
ضایعات سیرنگوما خوش خیم هستند و نیازی به درمان ندارند. گرچه، در صورتی که تغییر شکل دهند، ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. هدف از درمان سیرنگوما، کاهش اثر ظاهری ضایعه، به جای از بین بردن کامل آن می باشد. این کار احتمال بروز اُسکار را کاهش می دهد. به منظور انجام این کار، قسمت بالایی سیرنگوما تحت درمان قرار می گیرد و اندازه ی آن کاهش پیدا می کند. اگر سوزاندن کامل یا از بین بردن بافت، به طور عمیق انجام شود، ممکن است اثر آن باقی بماند. اخیراً، لیزرهای فرکشنال معرفی شده اند که درمان نقاط عمیق تر سیرنگوما را، بدون به جا گذاشتن اثری انجام می دهند.
افرادی با پوست تیره تر، بیشتر در معرض بروز اُسکار قرار دارند. عاقلانه ترین کار این است که در ابتدا درمان، به صورت آزمایشی روی ناحیه ی کوچکی از پوست انجام شود. اگر این کار موفقیت آمیز بود و هیچ عوارض یا اُسکاری ایجاد نشد، سپس درمان در یک ناحیه ی وسیعتر انجام شود. پس از هر نوع درمان، سیرنگوما می تواند مجدداً ظاهر شود، چرا که آنها درون لایه های عمیق تر پوست (درمیس) نفوذ می کنند.