با این که زگیل ها رایج ترین علامت ابتلا به HPV هستند اما امکان دارد هیچ علائمی نیز نشان داده نشود. زگیل ها برآمدگی هایی به رنگ پوست هستند که به صورت انفرادی یا دسته هایی شبیه به گل کلم بر روی پوست رشد می کنند. نوع HPV تعیین کننده محل رشد زگیل در بدن خواهد بود.
زگیل های تناسلی بر واژن، فرج، دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی مردانه و کیسه بیضه رشد می کنند.
زگیل های رایج بر دست ها یا آرنج ها پدیدار می شوند.
زگیل های کف پا بر پنجه یا پاشنه این اندام مشاهده می شوند.
زگیل های صاف معمولا بر صورت کودکان و مردان و پاهای زنان بروز می دهند.
افراد مبتلا احتمالا وجود زگیل ها را احساس نکرده اما گاهی اوقات به خارش یا سوزش مبتلا می شوند.
تغییرات هورمونی در طول بارداری می توانند سبب رشد سریع تر زگیل ها شوند. بدن زنان باردار همچنین مقدار زیادی ترشحات در ناحیه واژن تولید کرده که محیطی گرم و مرطوب را برای رشد زگیل ها فراهم می کند. ابتلا به برخی انواع HPV نیز می تواند خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش دهد. این نوع سرطان اغلب تا زمان انتشار یافتن با علائمی همراه نیست. سرطان پس از انتشار می تواند علائمی همچون موارد زیر را ایجاد کند:
اغلب متخصصان بیماری های زنان بدون دلیل مشخص انجام آزمایش HPV را تجویز نمی کنند. تشخیص HPV معمولا هنگامی اتفاق می افتد که پزشک در حین انجام معاینه یا آزمایش پاپ اسمیر متوجه وجود زگیل شود. در حین آزمایش پاپ اسمیر، پزشک با استفاده از یک سواب بخش کوچکی از سلول های دهانه رحم را برداشت می کند. سپس، این نمونه به آزمایشگاه فرستاده شده و از نظر وجود سلول های پیش سرطانی بررسی می شود. حضور سلول های پیش سرطانی می تواند بیانگر ابتلا به HPV باشد. در صورت داشتن سن بالای ۳۰ سال متخصص بیماری های زنان می تواند یک آزمایش ژنتیک HPV و پاپ اسمیر را به صورت همزمان تجویز کند. این آزمایش می تواند ابتلا به انواع سرطان زای HPV را مشخص کند.