چه عواملی در ایجاد ادارار ابری دخیل هستند؟

عوامل ایجاد ادارار ابری 

تغییر رنگ، شفافیت یا کدر بودن ادرار می تواند، نشانه ی واضحی از وجود مشکلی در سیستم ادراری باشد. 

از شایع ترین دلایل ایجاد ادار ابری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

۱_ کم آبی بدن 

یکی از دلایل ایجاد ادرار ابری، ننوشیدن آب به مقدار کافی می تواند باشد. اگر هیچ علامت دیگری نداشته باشید، و به محض نوشیدن آب ، ادرار شما به سرعت شفاف شود، هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. مقدار نوشیدن آب را بیشتر کنید، اگر متوجه شدید که ادرار شما دوباره ابری شکل شد، همچنان باید مراقب باشید. به خاطر داشته باشید که الکل و قهوه هر دو موجب کم آبی بدن می شوند، بنابراین مصرف این نوشیدنی ها را محدود کنید.

 

یک فرد میانسال به طور میانگین باید ۸ تا ۱۰ لیوان آب در روز مصرف کند و ۲ لیتر ادرار دفع کند. این مقادیر ممکن است بر اساس آب و هوا، وضعیت فعالیت، غذاها یا نوشیدنی های مصرفی، داروها و کارکرد کلیه ها باشد. پس از اینکه مصرف آب روزانه خود را افزایش دادید، اگر ادرار شما هنوز هم ابری باشد، زمان آن رسیده که به پزشک مراجعه کنید.

2_ عفونت مجرای ادراری (UTI)

اگر ادرار شما ابری و همراه با بوی نامطبوع باشد، احتمال این وجود دارد که شما به عفونت مجاری ادراری مبتلا شده باشید. در صورت داشتن موارد زیر با علائمی که قبل تر ذکر شد حتما به پزشک مراجعه کنید:

• احساس ادرار مکرر حتی در زمانی که شما نیازی به انجام این کار ندارید
• درد یا سوزش در زمان ادرار
• ادرار مکرر در مقادیر کم
• ادرار صورتی یا قرمز
• درد لگن

باکتری، چرک و یا خون ناشی از عفونت، معمولاً دلیل ابری بودن ادرار و بوی شدید آن می باشند. یک عفونت ادراری می تواند هر بخشی از مجرای ادراری شما را از جمله کلیه ها، مثانه، حالب و مجرای ادرار درگیر کند، اما اکثراً مثانه ی شما را تحت تأثیر قرار می دهد.

عفونت مقاربتی بیشتر در زنان رخ می دهد، چرا که مجرای ادراری زنان بسیار کوتاه است و باعث تشکیل باکتری E.coli در مثانه شما می شود؛ این باکتری در اکثر موارد مقصر می باشد.

اگر شما باردار هستید و فکر می کنید که دچار عفونت مقاربتی شده اید، حتما توسط پزشک معاینه شوید، چرا که عفونت مقاربتی می تواند منجر به زایمان زودتر از موعد و وزن پایین نوزاد شود.

۳_ سنگ های کلیه

مواد بلوری، بد بو (ادرار ابری) در ادرار شما می تواند نشان دهنده ی سنگ کلیه باشد. این مواد معدنی سخت شده و رسوب های نمک با اندازه های مختلفی دارند و معمولاً تا زمانی که حرکت از کلیه به مجرای ادراری را شروع نکرده باشند، موجب بروز علائم نمی شوند. دیگر علائم می تواند شامل موارد زیر باشد: 

• درد شدید در کمر و یا پهلوها 
• درد در شکم
• ادرار خونی
• اسهال یا استفراغ
• تب و لرز
• احساس ادرار مکرر

ادامه مطلب...

فرق زگیل تناسلی با اچ پی وی چیست؟

با این که زگیل ها رایج ترین علامت ابتلا به HPV هستند اما امکان دارد هیچ علائمی نیز نشان داده نشود. زگیل ها برآمدگی هایی به رنگ پوست هستند که به صورت انفرادی یا دسته هایی شبیه به گل کلم بر روی پوست رشد می کنند. نوع HPV تعیین کننده محل رشد زگیل در بدن خواهد بود.

 زگیل های تناسلی بر واژن، فرج، دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی مردانه و کیسه بیضه رشد می کنند.

 زگیل های رایج بر دست ها یا آرنج ها پدیدار می شوند.

زگیل های کف پا بر پنجه یا پاشنه این اندام مشاهده می شوند.

زگیل های صاف معمولا بر صورت کودکان و مردان و پاهای زنان بروز می دهند.

افراد مبتلا احتمالا وجود زگیل ها را احساس نکرده اما گاهی اوقات به خارش یا سوزش مبتلا می شوند.

بارداری با وجود ویروس HPV

تغییرات هورمونی در طول بارداری می توانند سبب رشد سریع تر زگیل ها شوند. بدن زنان باردار همچنین مقدار زیادی ترشحات در ناحیه واژن تولید کرده که محیطی گرم و مرطوب را برای رشد زگیل ها فراهم می کند. ابتلا به برخی انواع HPV نیز می تواند خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش دهد. این نوع سرطان اغلب تا زمان انتشار یافتن با علائمی همراه نیست. سرطان پس از انتشار می تواند علائمی همچون موارد زیر را ایجاد کند:

• خونریزی غیر طبیعی از واژن یا خونریزی های غیر قاعدگی
• وجود خون در ترشحات واژن
• احساس درد در هنگام برقراری رابطه جنسی

تشخیص HPV در دوران بارداری

اغلب متخصصان بیماری های زنان بدون دلیل مشخص انجام آزمایش HPV را تجویز نمی کنند. تشخیص HPV معمولا هنگامی اتفاق می افتد که پزشک در حین انجام معاینه یا آزمایش پاپ اسمیر متوجه وجود زگیل شود. در حین آزمایش پاپ اسمیر، پزشک با استفاده از یک سواب بخش کوچکی از سلول های دهانه رحم را برداشت می کند. سپس، این نمونه به آزمایشگاه فرستاده شده و از نظر وجود سلول های پیش سرطانی بررسی می شود. حضور سلول های پیش سرطانی می تواند بیانگر ابتلا به HPV باشد. در صورت داشتن سن بالای ۳۰ سال متخصص بیماری های زنان می تواند یک آزمایش ژنتیک HPV و پاپ اسمیر را به صورت همزمان تجویز کند. این آزمایش می تواند ابتلا به انواع سرطان زای HPV را مشخص کند.

منبع مطلب بالا...

نحوه اندازه گیری ضربان قلب

اندازه­گیری ضربان قلب راهی آسان برای سنجش سلامت شما است، زیرا یک تصویر لحظه­ای از عملکرد ماهیچه قلب شما ارائه می­دهد. ضربان قلب مناسب و طبیعی ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. با این وجود، تعداد زیاد یا کم ضربان قلب در حالت استراحت می­تواند نشانه یک مشکل باشد.

چه ضربان قلبی طبیعی محسوب می شود؟

ضربان قلب طبیعی برای بزرگسالان معمولاً ۶۰ تا ۱۰۰ ضربه در دقیقه است. ضربان قلبی که کمتر از ۶۰ ضربه در دقیقه است، برادی­کاردی («قلب آهسته») و ضربانی که سریع­تر از ۱۰۰ ضربه در دقیقه است، تاکی­کاردی («قلب سریع ») نامیده می­شود. برخی از متخصصان معتقدند که ضربان قلب ایده­آل در حالت استراحت نزدیک به ۵۰ تا ۷۰ ضربه در دقیقه است. 

چگونه ضربان قلب خود را اندازه بگیریم؟

با توجه به گزارش تخصصی بیماری­های قلب دانشکده پزشکی هاروارد، شما می­توانید به راحتی ضربان قلب خود را با استفاده از انگشتان خود که روی مچ دست یا کنار گردن قرار می­دهید اندازه­گیری کنید.

·       در مچ دست، انگشتان اشاره و میانی یک دست را به آرامی روی مچ مقابل، درست در زیر پایه انگشت شست فشار دهید.

·       در گردن، کناره گردن را درست زیر استخوان فک خود، کمی فشار دهید.

·       تعداد ضربان را در ۱۵ ثانیه بشمارید و در چهار ضرب کنید. این تعداد ضربان قلب شماست.

·       برای بدست آوردن دقیق­ترین نتیجه، می­توانید اندازه­گیری را چند مرتبه تکرار کرده و میانگین سه اندازه­گیری را استفاده کنید. برای اندازه­گیری ضربان قلب در حال استراحت، شما باید این مراحل را طی کنید:

·       ضربان قلب خود را ظرف یک تا دو ساعت پس از ورزش یا یک رویداد استرس­زا اندازه­گیری نکنید. ضربان قلب شما می­تواند پس از فعالیت­های شدید بالا بماند.

·       یک ساعت پس از مصرف کافئین صبر کنید، زیرا می­تواند باعث تپش قلب شود و ضربان قلب شما را افزایش دهد.

·       بعد از نشستن یا ایستادن طولانی مدت که می تواند بر ضربان قلب شما تأثیر بگذارد، ضربان قلب را اندازه­گیری نکنید.

همچنین می­توانید از انواع مختلف مانیتور ضربان برای بررسی ضربان قلب خود استفاده کنید. اما توجه داشته باشید که اکثر این دستگاه­ها آزمایش صحت را انجام نداده­اند. یک گزینه ردیاب تناسب اندام دیجیتال است. معتبرترین آن­ها از یک حسگر بی­سیم بر روی نواری که دور سینه خود می­پیچید، استفاده می­کنند.

منبع: https://www.isna.ir/news/1400062216228/%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D8%AC%D8%A7-%D8%A8%D9%81%D9%87%D9%85%D9%85-%D8%B6%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D9%82%D9%84%D8%A8%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%AD%D8%AF%D9%88%D8%AF%D9%87-%D8%B7%D8%A8%DB%8C%D8%B9%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA

آیا بیماری زونا قابل سرایت است؟

 سرایت زونا

امکان گرفتن زونا از فرد مبتلا به زونا یا آبله مرغان وجود ندارد. گرچه، اگر پیش از این، بیماری آبله مرغان نداشته اید، ممکن است در صورت تماس با فرد مبتلا به زونا، به آبله مرغان مبتلا شوید. تاول هایی که تشکیل می شوند، حاوی ویروس زنده هستند. اگر فردی که تا به حال آبله مرغان نداشته است، با یک زخم باز تماس مستقیم داشته باشد، می تواند به آبله مرغان مبتلا شود.

جلوگیری از شیوع ویروس

اگر به بیماری زونا مبتلا هستید، تا زمانی که آخرین تاول خشک شود و زخم از بین رود، امکان سرایت بیماری وجود دارد.

برای کمک به پیشگیری از انتقال ویروس، از به اشتراک گذاشتن حوله یا لباس ورزشی، شنا کردن یا انجام ورزش های تماسی خودداری کنید.

همچنین، درصورتی که تاول های شما ترشح دارند (از آنها مایعاتی خارج می شود) و قابل پوشاندن نیستند، از رفتن به محل کار یا مدرسه خودداری کنید. آبله مرغان می تواند برای گروه خاصی از افراد، خطرناک باشد. اگر شما به زونا مبتلا هستید، از این افراد دوری کنید:

• زنانی که باردار هستند و پیش از این آبله مرغان نداشته اند، چرا که این ویروس می تواند به جنین آنها آسیب برساند.
• افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به HIV یا  AIDS.
• نوزادان کمتر از یک ماه، مگر اینکه نوزاد خود شما باشد، که در این صورت کودک شما باید آنتی بادی (پروتئین هایی که با عفونت مبارزه می کنند) داشته باشد تا از آنها در برابر ویروس محافظت کند.

درمان زونا

با وجود این که هیچ درمانی برای زونا وجود ندارد، اما با درمان های خاصی می توان علائم آن را تسکین داد. اکثر موارد زونا تقریبا دو تا چهار هفته طول می کشند. درمان زونا می تواند شامل موارد زیر باشد:

• پوشاندن راش های پوستی با پارچه یا لباس غیر چسبان، برای کاهش احتمال ابتلای دیگر افراد به آبله مرغان، زیرا در صورت پوشاندن راش ها، امکان انتقال ویروس به فرد دیگر، بسیار سخت می شود.
• داروی مسکن مانند پاراستامول، ایبوپروفن یا کدئین
• داروی ضد ویروسی برای متوقف کردن تکثیر ویروس – گرچه همه افراد، به این دارو نیازی ندارند

منبع...

شرایط و قوانین مرخصی زایمان

همزمان با باردار شدن و گذراندن دوران بارداری ممکن است برای بعضی از زنان شاغلی که هزینه های زندگی را به عهده دارند، نگرانی هایی در رابطه با مرخصی زایمان به وجود آید. مدت زمان مرخصی زایمان، حقوق ایام مرخصی زایمان، مرخصی زایمان مردان و وضعیت کاری بعد از اتمام مرخصی زایمان از نگرانی های زنان شاغل باردار است که ما قصد داریم در ادامه این مقاله به بررسی این مسائل بپردازیم.

مرخصی زایمان تامین اجتماعی

مرخصی زایمان از آن دسته مرخصی هایی است که زنان باردار می توانند از آن استفاده کنند. این مرخصی جزئی از سابقه کار فرد محسوب می شود و زنان می توانند حقوق و مزایایی را در این دوره دریافت کنند. برای اطلاع از مدت زمان مرخصی زایمان و حقوق و مزایای آن در ادامه این مطلب همراه ما باشید.

شرایط مرخصی زایمان تامین اجتماعی

زنان بارداری که میخواهند نوزاد خود را با شیر مادر تغذیه خواهند کرد، در اواخر دورۀ بارداری خود می‌توانند از این مرخصی استفاده کنند. شرایط مرخصی به صورت زیر است:

• سابقه پرداخت حق بیمه ۶۰ روز طی یکسال گذشته
• مادر در زمان مرخصی زایمان نباید مشغول به کار باشد
• قبل از شروع دوران مرخصی زایمان یا مشغول به کار بوده باشد و یا مرخصی استحقاقی داشته باشد
• فرزند اول تا سوم باشد ( نوزاد چهارم به بعد مشمول این قانون نمی‌شود.)

قانون مرخصی استعلاجی قبل از زایمان تامین اجتماعی

اگر در زمان بارداری، مادر به دلیل مشکلات و با تشخیص پزشک نیاز به استراحت داشته باشد، می تواند از مرخصی استعلاجی استفاده کند. این مرخصی بر مرخصی بارداری تأثیری ندارد و بدون آنکه از مرخصی دوران بارداری کم شود، شخص می تواند از هر دو استفاده کند.

مرخصی استعلاجی فقط تا ۱۵ روز در سال، با تایید پزشک صورت می پذیرد. اگر بین ۱۵ تا ۶۰ روز باشد باید مورد تایید پزشک معتمد سازمان تامین اجتماعی باشد. اگر از ۶۰ روز بیشتر باشد، باید شورای پزشکی تأمین اجتماعی آن را تایید کند. مدت این مرخصی جزو سوابق بیمه‌ محسوب می‌شود.

کمک هزینه زایمان برای مردان

هرچند در قانون تامین اجتماعی پرداخت کمک هزینه زایمان برای بیمه‌شده زن و همسر بیمه‌شده او (مرد) لحاظ شده است، اما در شرایط حاضر، کمک هزین زایمان فقط به بیمه‌شده اصلی ( یعنی مادران بیمه‌شده) پرداخت می‌گردد.

مدارک لازم برای کمک هزینه بارداری

کمک هزینه برای زایمان طبیعی مبلغ یک میلیون و پانصد هزار ریال معادل صد و پنجاه هزار تومان و برای زایمان سزارین مبلغ بیست میلیون ریال معادل دو میلیون تومان حداکثر برای دو فرزند می باشد. مدارک لازم برای گرفتن کمک هزینه زایمان و حقوق مرخصی زایمان عبارت اند از:

 دفترچه درمانی

 گواهی پزشک معالج

 تائیدیه مراجع پزشکی ذیربط

 فتوکپی کلیه صفحات شناسنامه والدین

 فتوکپی شناسنامه فرزند

 خلاصه پرونده ترخیص بیمارستان

ادامه مطلب در : https://dingontime.com/4337/