همه تست های سریع، یکسان نیستند. حساسیت و اختصاصی بودن برخی از آنها، بیشتر از سایرین است. میزان حساسیت، توانایی آزمایش برای شناسایی صحیح مبتلایان به بیماری است ( یک نرخ مثبت واقعی).
به هنگام آزمایش در طول عفونت حاد، آزمایشات سریع STD میزان حساسیت و اختصاصی بودن متوسطی را ارائه می دهند:
سوزاک: حساسیت 86٪ و اختصاصی 97٪
سفلیس: 85٪ حساسیت و اختصاصی 91٪
کلامیدیا: حساسیت 86٪ و اختصاصی 97٪
هپاتیت B: حساسیت 97٪ و اختصاصی 99٪
ویروس پاپیلومای انسانی: حساسیت 87٪ و اختصاصی 94٪
هرپس سیمپلکس: حساسیت 93٪ و اختصاصی 99.9٪
HIV (در خانه، نمونه دهانی): حساسیت 92٪ و اختصاصی 99٪
متأسفانه، میزان حساسیت پایین تر، به معنای افزایش خطر نتیجه منفی کاذب است (به این معنی که وقتی شخص، واقعاً آلوده شده است،”کاملاً پاک” نشان داده می شود). با انجام تست HIV در خانه در حال حاضر، یک حساسیت 92٪ به یک منفی کاذب، از هر 15 تست تفسیر می شود. به همین دلیل است که برخی بیماری های باکتریایی (مانند سفلیس، سوزاک و کلامیدیا) به جای آزمایش سریع، با فرهنگ سازی، دقیق تر تشخیص داده می شوند.
CDC و انجمن بیماری های عفونی آمریکا آزمایش سریع STD را توصیه نمی کنند. به همین دلیل است که هر نتیجه ی مثبت، غیرقطعی یا مشکوکی از یک تست خانگی std، باید حتما در آزمایشگاه یا کلینیک پزشک، پیگیری شود.