مهمترین کاربرد کلر به عنوان سفید کننده، در تولید کاغذ و پارچه است، اما در ساخت سموم دفع آفات (حشره کش ها)، لاستیک و حلال ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
کلر برای از بین بردن باکتری های مضر در آب آشامیدنی و آب استخر نیز استفاده می شود. همچنین از کلر به عنوان بخشی از فرایند بهداشت، برای پسماند های صنعتی و فاضلاب استفاده می شود.
سفیدکننده ی کلر خانگی در صورت مخلوط شدن با کلر های خاص دیگر می تواند گاز کلر را آزاد کند. کلر در طول جنگ جهانی اول به عنوان یک سلاح جنگی و برای عامل خفگی (ریوی) استفاده می شد.
خطر آلوده شدن به کلر، بستگی به میزان نزدیکی افراد به محل انتشار کلر دارد. اگر گاز کلر در هوا آزاد شود، ممکن است فرد از طریق تماس پوستی یا تماس چشمی به این ماده آلوده شود.
همچنین ممکن است فرد در اثر تنفس هوای حاوی کلر نیز به این گاز آلوده شود. اگر مایع کلر در آب آزاد شود، ممکن است فرد با لمس کردن یا نوشیدن آب حاوی کلر به این ماده آلوده شود.
در صورت تماس مایع کلر با غذا، ممکن است فرد با خوردن این غذا به ماده ی کلر آلوده شود. گاز کلر از هوا سنگین تر است، بنابراین در ارتفاع پایین و نزدیکی سطح زمین نشست می کند.
میزان مسمومیت ناشی از کلر به میزان کلری که فرد در معرض آن قرار گرفته، نحوه ی آلوده شدن به این ماده و مدت زمان مواجهه با کلر بستگی دارد.
وقتی گاز کلر با بافت های مرطوب بدن مانند چشم، گلو و ریه ها تماس پیدا می کند، اسیدی تولید می کند که می تواند به این بافت ها آسیب برساند.
منبع مطلب: