ریزش موی سکه ای یا ناحیه ای یک بیماری خود ایمنی است که ۱ تا ۲ درصد جامعه را تحت تاثیر قرار داده و با ریزش کامل یا نسبی مو ها همراه است. با اینکه این ریزش معمولا در مو های سر اتفاق می افتد اما امکان بروز آن در نواحی دیگر نیز وجود دارد.
به طور کلی، علائم اولیه این نوع ریزش مو، نواحی گرد یا بیضوی شکل ریزش مو است. با اینکه امکان خارش یا درد اندک در این نواحی وجود دارد اما معمولا بدون علامت هستند. پوست ناحیه ریزش مو، ظاهری طبیعی و بدون جای آسیب دارد. در حین معاینه بالینی، مو های نزدیک نواحی ریزش مو، نازک تر بوده، با رفتن به سمت ریشه، نازک تر شده و شکلی شبیه به علامت تعجب را تشکیل می دهد.
خود ایمنی بودن ریزش موی سکه ای، همزمانی آن با دیگر بیماری های ژنتیکی همچون پیسی، بیماری تیروئیدی هاشیموتو، بیماری آدیسون و پلی اندوکرینو پاتی خود ایمنی را توجیه می کند. علاوه بر این موارد، ریزش موی سکه ای به طور فراوان با درماتیت آتوپیک و سندرم داون همراه می شود. صرف نظر از طبیعت خود ایمنی ریزش موی سکه ای، عوامل دیگری نیز با این بیماری ارتباط دارند که موارد زیر از جمله آن ها هستند:
تشخیص این بیماری عمدتا به صورت بالینی است. انجام معاینه تریکوگرام می تواند کاهش دوره آناژن و افزایش دوره تلوژن را در مو ها نشان دهد. تریکوسکوپی و نمونه برداری نیز تشخیص ریزش موی سکه ای را تایید می کنند. نمونه برداری همچنین نفوذ لنفوسیت ها و تحلیل روی مو ها را نیز آشکار می سازد.
منبع: