آب لوله کشی یا آب شیر، متداولترین و در دسترس ترین منبع آبی است که می توان برای آکواریوم آب شیرین استفاده نمود. آب شیر یک منبع ارزان و قابل دسترس برای پر کردن آکواریوم می باشد. کیفیت آب لوله کشی در مناطق، مختلف می باشد و در صورتی که از کیفیت آب شیر منطقه خود اطمینان کامل ندارید، می توانید از فروشگاه فروش و پروش ماهی زینتی منطقه خود راهنمایی بگیرید. زیرا آنها سالهاست که از این منبع آبی استفاده می کنند و قطعا راهنمایی های مفیدی می توانند به شما داشته باشند.
قبل از استفاده از آب شیر برای آکواریوم بایستی میزان سختی کربناته، سختی کل، نیترات و میزان pH آن را آزمایش کرد تا از کیفیت آب مطمئن شویم.
آب شیر، در دسترس ترین منبع آبی برای آکواریوم است و تنها کاری که بایستی قبل از استفاده از آن انجام داد، کلر زدایی آب است. در آب لوله کشی برای گند زدایی و از بین بردن میکروب ها و عوامل بیماریزا، به آب کلر یا کلر آمین اضافه می شود. مواد گند زدا، باکتری ها و سایر میکروب ها را از بین می برند. وجود کلر موجود در آب، برای ماهی ها یک مشکل است. داخل آکواریوم میکروب های مفیدی وجود دارند که برای زنده ماندن و سلامت ماهی ها مفید هستند. آب حاوی کلر این میکروب ها را از بین می برد. بنابراین قبل از استفاده از آب شیر برای آکواریوم بایستی کلر موجود را با اضافه کردن مواد کلر زدا از بین ببریم و یا آب را 24 ساعت درون مخزنی نگهداری کنیم تا کلر آن از بین برود.
قبل از هر چیز بایستی این نکته را در نظر داشت که قبل از پر کردن آکواریوم با هر منبع آبی، ابتدا آن را باید آزمایش کرد. کیفیت آب، نقش اصلی و تعیین کننده ای در زنده ماندن و یا از بین رفتن ماهی ها دارد. از روی ظاهر آب نمی توان با اطمینان در مورد کیفیت آب اظهار نظر نمود. آب حاوی املاح و نمک هایی است که در آب حل شده اند که برخی از این املاح برای ادامه حیات ماهی مفید و ضروری بوده و برخی دیگر باعث به خطر افتادن حیات ماهی ها می شود. ماهی ها با آب هایی که دارای شرایط ایده ال نیستند، سازگاری پیدا می کنند ولی ممکن است که مدت طولانی زنده نمانند و یا از تولید مثل خود داری کنند.
بنابراین مهمترین وظیفه شما به عنوان نگهدارنده ماهی، نظارت و کنترل آب آکواریوم می باشد. متاسفانه تا زمانی که آب آکواریوم را آزمایش نکنیم نمی توانیم از کیفیت و میزان املاح آن اطمینان پیدا کنیم. تست و آزمایش آب آکواریوم، یک تست سریع و ارزان است که به کمک یک کیت آزمایش آب آکواریوم می توان این کار را انجام داد.
تست هایی که برای سنجش آب آکواریوم انجام می شود شامل موارد زیر می باشد:
پس از آزمایش منبع آبی، در صورتی که برخی از پارامتر ها بیش از حد مجاز بود، هیچ جای نگرانی نیست، در این حالت می توان برای بهبود کیفیت آب از برخی از محصولات استفاده نمود. به عنوان مثال برای حذف آمونیاک می توان از ماده purigen و یا برای افزایش سختی کربناته از بافر قلیایی استفاده نمود.
هر منبع آبی را قبل از استفاده در آکواریوم بایستی آماده سازی نمود و شرایط مناسب برای ماهی را فراهم کرد. نتایج آزمایشات ما را راهنمایی می کنند که چگونه آب را، سالم سازی نمود و یا اینکه بایستی منبع آب دیگری را انتخاب کرد.
مهمترین عامل در سلامت ماهی، کیفیت آب آکواریوم است، بنابراین ضروری است که منبع آب را به درستی انتخاب کرده و آن را به روشی مناسب تصفیه کنیم.
عوامل خطری که می توانند منجر به افزایش کلسترول بد بشوند، شامل موارد زیر می باشند.
هر چند در برخی از مطالعات اخیر میزان تاثیر رژیم غذایی در افزایش میزان کلسترول، کمی زیر سوال رفته است، ولیکن همچنان رژیم های پرکلسترول، که اغلب کالری بالایی نیز دارند، به عنوان عامل خطر در نظر گرفته میشوند.
چاقی :وجود BMI بیشتر مساوی ۳۰، شما را در معرض خطر افزایش کلسترول قرار می دهد.
نداشتن فعالیت ورزشی: ورزش می تواند منجر به افزایش میزان HDL یا کلسترول خوب شما شود و همچنین می تواند در ساختار کلسترول بد LDL هم تغییراتی ایجاد کند، که خطر کمتری برای شما داشته باشد. افزایش سایز ذرات تشکیل دهنده (LDL)
استعمال سیگار: سیگار منجر به آسیب به دیواره عروق شده، لذا امکان تجمع چربی در عروق را فراهم می کند. و همچنین سیگار ممکن است میزان کلسترول خوب یا HDL شما را کاهش دهد.
عامل سن: به علت اینکه با افزایش سن، متابولیسم بدن تغییر می کند، ریسک افزایش کلسترول، با بالا رفتن سن نیز افزایش پیدا می کند. برای مثال با افزایش سن، کبد شما توانایی کمتری در برداشت LDL از خون خواهد داشت.
دیابت: قند بالا باعث افزایش میزان یک نوع خطرناکی از کلسترول، به نام VLDL می باشد و همچنین منجر به کاهش HDL می شود. قند بالا همچنین می تواند، به دیواره عروق نیز آسیب وارد کند.
عوارض
کلسترول بالا می تواند منجر به تجمع خطرناک کلسترول، و ذرات دیواره عروق شود. (آترواسکلروز) این ذرات چربی تجمع یافته در دیوارهی عروق که به آن پلاک چربی نیز گفته می شود، منجر به کاهش جریان خون در رگ درگیر شده و می تواند عوارضی از قبیل موارد زیر را ایجاد نماید:
اگر درگیری در عروق خون رسان قلب اتفاق افتاده باشد، (عروق کرونر) ممکن است بیمار، دچار درد قفسه ی سینه شده و همچنین سایر علائم بیمار عروق کرونر را تجربه کند.
اگر پلاک چربی به صورت ناگهانی دچار پارگی شود، می تواند منجر به تشکیل لخته خون در محل پارگی شده، و جریان خون در رگ درگیر، به طور ناگهانی متوقف می شود و منجر به سکته ی قلبی خواهد شد.
اگر پارگی پلاک چربی در عروق خون رسان به مغز، اتفاق بی افتد، می تواند منجر به ایجاد لخته ی خون در آن شده و باعث ایجاد سکته ی مغزی شود.
یکی از کاربرد های چربی گیر در حذف روغن و چربی از فاضلاب می باشد که جهت جلوگیری از گرفتگی لوله ها، منهول ها و دیواره چاه های جذبی استفاده می گردد.
جهت جلوگیری از پر شدن سریع چاه جذبی و همچنین جلوگیری از انسداد و گرفتگی لوله ها و منهول های فاضلاب می توان از چربی گیر استفاده نمود. مواد قابل ته نشینی و چربی موجود در فاضلاب را می توان توسط چربی گیر ثقلی حذف کرد که این امر سبب افزایش حجم مفید واحد های بعدی تصفیه خانه و چاه جذبی می گردد.
فاضلاب شهری و فاضلاب صنعتی دارای چربی می باشد که بایستی این چربی از فاضلاب حذف گردد . جهت حذف این چربی در تصفیه فاضلاب شهری و تصفیه فاضلاب صنعتی از چربی گیر استفاده می شود.
جهت متعادل سازی کیفی و کمی فاضلاب می توان از چربی گیر استفاده کرد . به عبارتی مخزن چربی گیر علاوه بر عملیات چربی گیری به عنوان یک مخزن متعادل ساز نیز عمل می کند.
در مواردی می توان از چربی گیر به عنوان ایستگاه پمپاژ فاضلاب استفاده نمود.
انواع روش های حذف چربی از فاضلاب به شرح ذیل می باشد :
چربی گیری به روش ثقلی
چربی گیری به روشAPI
چربی گیری به روش CPI
چربی گیری به روش DAF
چربی گیری به روش IGF
طی یکی دو هفته اول سر فقط باید با شامپوی بچه شسته شود. بعد از آن نیازی به استفاده از شامپوی خاص برای شستشو نیست. فقط باید شامپو متناسب با موی سر باشد. در صورتی که فردی از ناحیه سر زیاد عرق میکند، به طور مرتب و روزانه باید سر خود را بشوید چون بی توجهی به این مساله میتواند با بروز عفونت همراه باشد.
بهترین حالت خوابیدن بعد از عمل پیوند مو به پهلو یا به پشت است. البته زمانی که فرد به پشت میخوابد نحوه خوابیدن باید به گونهای باشد که حتما سر بالاتر از سطح بدن قرار بگیرد و نباید روی شکم خوابید. دلیل این توصیه هم این است که تورم بیشتری در ناحیه صورت ایجاد نشود.
برخی افراد بعد از کاشت مو برای اینکه در معرض نور خورشید نباشند یا به دلیل ظاهر سر و تورمی که روی آن وجود دارد، تمایل به استفاده از کلاه برای پوشاندن آن دارند. تورم بعد از کاشت مو به تعداد برشهای زده شده و عمق برش ها که برای محل کاشت استفاده میشود، بستگی دارد. استفاده از کلاه فقط در صورتی که گشاد و بافت آن توری باشد و باعث ایجاد فضای بسته و حالت کیپ روی سر نشود، منعی ندارد.
موی پیوندزده معمولا بعد از ۲ هفته، وارد فاز استراحت میشود و شروع به ریزش میکند که طبیعی است و جای نگرانی نیست. ۳ تا ۴ ماه پس از عمل کاشت، موها شروع به رشد میکنند و درست مانند موی سایر نواحی سر رویش خود را ادامه میدهند. برای رویش موی پیوند زده شده، به مصرف هیچ دارویی نیاز نیست. برخلاف تصور برخی افراد باید گفت استفاده از شامپوی خاص برای شستشو یا مکملهای تقویتی برای رویش موی کاشته ضروری نیست، مگر اینکه فردی دچار کمبود ویتامینها و املاح باشد.
در این صورت تحت نظر پزشک برای دوره کوتاه مصرف برخی مکملها پیشنهاد میشود. به طور کلی، اگر پیوند مو با تکنیک درست و توسط پزشک متخصص انجام شود، به اقدام خاصی برای رشد و تقویت موهای پیوند زده نیاز ندارد. چه بسا در مواردی فقط توصیه های غیرضروری و پرهزینه به بیمار داده میشود. فقط برای دوره کوتاهی، مصرف آنتی بیوتیک خوراکی و داروهایی برای سرعت بخشیدن به رویش موهای کاشته شده الزامی است.
داروهای تجویزی بعد از کاشت مو شامل مسکن، آنتی بیوتیکهای موضعی و داروهایی برای کاهش تورم بعد از جراحی است. البته مسکن مصرفی برای کاهش درد بهتر است استامینوفن کدئین باشد، نه از خانواده مسکنهای بروفن و ژلوفن چرا که این مسکنها خطر بروز خونریزی را افزایش میدهند.
از روی خصوصیات فیزیکی آب مانند مزه و طعم آب، می توان سختی آب را تشخیص داد. آب سخت دارای طعم ناخوشایندی است. یک روش ساده برای تشخیص سختی آب، بررسی میزان کف آن با صابون است. آب سخت در مقابل آب نرم، میزان کف کمتری را تولید می کند.
برای تشخیص میزان سختی آب، می توان آزمایش کل جامدات محلول TDS را انجام داد. این آزمایش ساده میزان نمک ها، مواد معدنی و سایر ناخالصی های محلول در آب را نشان می دهد. اگر میزان آب بیش از 500 ppm باشد، احتمال اینکه طعم آب نامطلوب باشد زیاد است و سختی آب در این حالت متوسط یا زیاد می باشد. شرکت های مشاور در زمینه تصفیه آب، قادر به انجام آزمایش میزان TDS آب هستند و با توجه به میزان آن و سختی آب، دستگاه تصفیه آب مناسب را پیشنهاد می دهند.
پس از اندازه گیری میزان سختی و املاح آب، در صورتی که میزان سختی آب بالا باشد، بایستی نسبت به تصفیه آن اقدام کنیم. مصرف آب سخت که دارای میزان بالایی از کلسیم و منیزیوم است، باعث تشکیل سنگ کلیه می شود. در مواردی که میزان TDS آب بالاتر از 500 ppm باشد، بایستی از دستگاه تصفیه آب به روش اسمز معکوس RO، برای کاهش میزان املاح آب استفاده نمود. استفاده از دستگاه تصفیه آب به روش اسمز معکوس، سبب کاهش سختی آب، حذف املاح و ناخالصی ها و عوامل میکروبی می شود. پس از تصفیه آب به روش RO برای گند زدایی آب و حذف موثر ویروس ها و باکتری ها، می توان از دستگاه UV استفاده نمود.
بنابراین با استفاده از دستگاه تصفیه آب خانگی و تبدیل آب سخت به آب نرم، از خطرات احتمالی تشکیل سنگ کلیه به دلیل استفاده از آب سخت جلوگیری می شود. استفاده از آب تصفیه شده در دیگر مصارف خانگی نیز، کاربرد زیادی دارد. با استفاده از آب نرم از تجمع رسوبات و لکه های صابون بر روی شیرآلات، ایجاد لکه بر روی ظروف و لباس ها خداحافظی کرده و در مصرف صابون و شوینده ها نیز صرفه جویی می شود.
آب حاوی مواد معدنی که میزان کلسیم و منیزیوم آن در حد مجاز می باشد نه تنها منجر به ایجاد سنگ کلیه و بیماری های کلیوی نمی شود بلکه برای حفظ سلامت و استحکام استخوان ها مفید می باشد. تحقیقات علمی ثابت کرده است که استفاده از آبی که فاقد مواد معدنی کلسیم و منیزیوم است باعث ضعیف شدن استخوان ها شده و در دراز مدت بر روی سلامتی مضر می باشد.
بنابراین برای حفظ سلامت کلیه ها و جلوگیری از تشکیل سن کلیه و دیر اثرات آب سخت، استفاده از دستگاه تصفیه آب خانگی توصیه می گردد. جهت کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره جهت انتخاب دستگاه تصفیه آب خانگی مناسب با کارشناسان اینن شرکت تماس حاصل نمایید.
برگرفته از: