روش های مختلف درمان درد زانو

درد زانو مشکل شایعی است که محدود به محدوده سنی خاصی نیست و در هر سنی ممکن است اتفاق بیافتد. زانودرد ممکن است نتیجه آسیب دیدگی مانند پارگی رباط یا پارگی غضروف باشد. برخی بیماری ها مانند آرتروز، نقرس و عفونت  نیز می توانند باعث درد زانو شوند.

اقدامات مراقبتی می توانند بسیاری از درد های جزئی زانو را آرام کنند. فیزیوتراپی و استفاده از زانوبند نیز می توانند به تسکین درد کمک کنند. در برخی موارد، ممکن است زانوی شما نیاز به ترمیم جراحی داشته باشد.

تشخیص علت زانودرد

در معاینه فیزیکی، پزشک معاینات زیر را انجام می دهد:

·       زانوی شما را از نظر تورم، درد، حساسیت، گرما و کبودی قابل مشاهده بررسی می کند.

·       توانایی حرکت پا در جهات مختلف را ارزیابی می کند.

·       مفصل را فشار می دهد و می کشد تا یکپارچگی ساختارهای زانو را ارزیابی کند.

برای بررسی دقیق تر، از آزمایش های زیر برای تشخیص استفاده می شود:

تست های تصویربرداری

در برخی موارد، پزشک درخواست تست های تصویربرداری را می دهد از جمله:

-رادیوگرافی با اشعه ایکس: در ابتدا پزشک ممکن است گرافی با اشعه ایکس را توصیه کند. این تست می تواند شکستگی استخوان و بیماری مفصل تحلیل رونده را مشخص کند.

-اسکن توموگرافی رایانه ای (سی تی اسکن): در سی تی اسکن با اشعه ایکس تصاویری از قسمت های داخلی بدن از زوایای مختلف گرقته می شود. سی تی اسکن می تواند مشکلات استخوانی و شکستگی های ظریف را مشخص کند. نوع خاصی از سی تی اسکن می تواند نقرس را حتی در صورت عدم وجود التهاب در مفصل، به طور دقیق شناسایی کند.

-سونوگرافی: این تست از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از ساختارهای بافت نرم درون و اطراف زانو در زمان واقعی استفاده می کند. پزشک ممکن است در طول سونوگرافی زانوی شما را در موقعیت های مختلف قرار دهد تا برخی مشکلات را بررسی کند.

-تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی): ام آر آی از امواج رادیویی و یک آهنربا قدرتمند برای ایجاد تصاویر سه بعدی از داخل زانو استفاده می کند. این تست آسیب بافت های نرم مانند رباط ها، تاندون ها، غضروف ها و عضلات را مشخص می کند.

تست های آزمایشگاهی

اگر پزشک شک به عفونت یا التهاب داشته باشد، احتمالاً برای شما آزمایش خون درخواست کند. در برخی مواقع درخواست آرتروسنتز را می دهد که در آن مقدار کمی مایع از داخل مفصل زانو با یک سوزن خارج می شود و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می شود.

روش های درمانی زانو درد

بسته به علت ایجاد درد زانو، روش های درمانی متفاوتی وجود دارد.

درمان زانو درد با دارو

پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به تسکین درد و درمان علت درد زانو مانند آرتریت روماتوئید یا نقرس تجویز کند.

کاهش درد با تمرینات مفید برای زانو

تقویت عضلات اطراف زانو، پایداری آن را مستحکم می کند. پزشک ممکن است فیزیوتراپی یا تمرینات تقویتی مختلفی را براساس شرایط خاص شما توصیه کند. اگر فعالیت بدنی دارید یا ورزش می کنید، به تمریناتی برای اصلاح الگوهای حرکتی که روی زانوها موثرند، نیاز دارید. ورزش باعث بهبود انعطاف پذیری و تعادل می شود.

بریس ها یا زانوبندها می توانند فشار را از روی زانو کم کنند و برای محافظت و حمایت از مفصل زانو استفاده می شوند.

درمان زانو درد با تزریق دارو به مفصل

در برخی موارد، پزشک ممکن است تزریق مستقیم دارو یا مواد دیگری را به مفصل پیشنهاد دهد. این تزریقات عبارتند از:

-کورتیکواستروئیدها: تزریق داروی کورتیکواستروئید به مفصل زانو، علائم شعله ور شدن آرتروز را کاهش می دهد و درد را تسکین می دهد. این تزریق در تمام موارد موثر نمی باشد.

-گاز اوزون: گاز اوزون خاصیت ضد التهابی دارد. با تزریق اوزون به زانو التهاب شدید ناشی از آرتروز زانو از بین می رود و شخص احساس راحتی بیشتری در زانوهای خود خواهد داشت. این روش درمانی که اوزون تراپی زانو نام دارد، طبق نظر پزشک باید چند جلسه متوالی انجام شود تا کاملا موثر واقع شود.

-هیالورونیک اسید: هیالورونیک اسید یک مایع غلیظ، مشابه مایع مفصلی می باشد که با تزریق به زانو می تواند تحرک آن را بهبود بخشد و درد را تسکین دهد. اگرچه نتایج برخی مطالعات در مورد اثر بخشی این روش درمانی متفاوت بوده است، اما معمولا این روش تا شش ماه موجب تسکین درد می شود.

منبع: https://www.mashreghnews.ir/news/1232038

علائم تگ های پوستی

تگ های پوستی

تگ های پوستی نواحی تناسلی معمولا سبب بروز علائم نمی شوند. با این حال علائم در صورت بروز می توانند شامل موارد زیر باشند:

• درد و التهاب ناشی از مالش بر لباس ها
• زخم و خونریزی ناشی از خاراندن
• درد ناشی از پیچانده شدن

تگ های پوستی در صورت پیچ خوردگی ممکن است دچار یک لخته خونی شوند که می تواند بسیار دردناک باشد. تگ های پوستی در ابتدای دهه 20 سالگی بروز داده و به ندرت تا سن 70 سالگی افزایش می یابند. تگ های پوستی مقعدی با این که می توانند مشکل ساز باشند، اما خوش خیم هستند.
 

فرق تگ پوستی با زگیل

تمایز دادن تگ پوستی و زگیل از یکدیگر می تواند آسان باشد. 

تگ های پوستی دارای خصوصیات زیر هستند:

-در ابتدا همچون یک برآمدگی نرم و کوچک بر روی پوست هستند که با ساقه ای نازک به پوست متصل شده اند.

-رشدی سریع داشته و معمولا از نظر اندازه 2 تا 5 میلی متر هستند. البته، این اندازه می تواند تا چندین سانتی متر افزایش یابد.

-پس از رسیدن به بیشترین اندازه خود، با گذشت زمان تغییر نمی کنند.

-رنگ آن ها در ابتدا همچون پوست بوده اما می تواند به قهوه ای تیره تغییر یابد.

در مقابل، زگیل ها دارای خصوصیات زیر هستند:

-معمولا به رنگ پوست، قهوه ای یا صورتی

-هم سطح با پوست

-صاف یا برآمده

زگیل ها بدخیم نبوده اما می توانند بیانگر ابتلا به یک عفونت یا ویروس، همچون پاپیلومای انسانی باشند. این زگیل ها می توانند پس از بروز ناگهانی، با گذشت زمان ناپدید شده و دوباره در ناحیه ای دیگر پدیدار شوند. گاهی اوقات، زگیل ها به صورت دسته ای در کنار هم بروز داده و ظاهری همچون گل کلم را تشکیل می دهند.

منبع متن بالا...

برای گرفتگی رگ های شما آنژیوگرافی بهتر است یا آنژیوپلاستی؟

پزشک با استفاده از تصاویر ایجاد شده با اشعه ی ایکس، کاتتر را به سوی ناحیه آسیب دیده (قلب، پا، گردن، کلیه یا آئورت) هدایت می کند.' آنژیوگرافی، آرتریوگرام و آنژیوپلاستی روش هایی هستند که برای شناسایی باریک شدن رگ ها و یا انسداد موجود در شریان های بدن و سپس درمان آنها، استفاده می شوند. این روش ها بدون در نظر گرفتن ناحیه ای که مورد بررسی قرار می گیرد، شبیه به هم هستند. 

آرتریوگرام چیست؟

لوله ی کوچکی به نام کاتتر، وارد رگ خونی بزرگ بالای پا، یا ناحیه ی کشاله ران می شود. پزشک با استفاده از تصاویر ایجاد شده با اشعه ی ایکس، کاتتر را به سوی ناحیه آسیب دیده (قلب، پا، گردن، کلیه یا آئورت) هدایت می کند. سپس او با مشاهده ی جریان مایع حاجب درون رگ های خونی از طریق اشعه ی ایکس، انسدادها و باریک شدن رگ ها را شناسایی می کند. سپس در صورت نیاز به کمک بالون آنژیوپلاستی، رگ های مسدود شده را باز نگه می دارند تا از گرفتگی آنها جلوگیری شود.

آنژیوگرافی چیست؟

آرتریوگرام قلبی که کَت قلبی نیز نامیده می شود، شریان های قلب را بررسی می کند. آرتریوگرام های کاروتید، شریان های گردن منتهی به مغز را نشان می  دهند. آرتریوگرام های کلیوی، خون رسانی به کلیه را بررسی می کنند. آرتریوگرام های پا، خون رسانی به نواحی پا و کشاله ران را بررسی می کنند و آرتریوگرام های آئورت، رگ های خونی اصلی قفسه سینه و شکم را تصویرسازی می کنند.

آنژیوگرافی چیست؟

آنژیوگرافی، یک روش تشخیصی است که در آن متخصص آنژیوگرافی و یا جراح قلب، تصاویر آنژیوگرافی را هم در طول رویکرد و هم پس از آن بررسی می کند، سپس براساس سابقه ی پزشکی، علائم، محل و شدت مشکل، یک برنامه ی درمانی را طراحی می کند. برخی از انسدادها و یا باریک شدگی رگ ها را می توان در حین انجام رویکرد تشخیصی به کمک روش آنژیوپلاستی ترمیم کرد. به طور کلی آنژیوگرافی یک روش کاملا بی خطر و بدون درد می‌باشد که عوارض آن کم می‌باشد. 

رویکرد درمانی بالون زدن که آنژیوپلاستی نامیده می شود، اغلب در حین انجام آنژیوگرافی برای گشاد کردن و یا باز کردن ناحیه باریک شده استفاده می شود و شریان را به کمک دیواره ی شریان، باز نگه می دارد. به گفته دکتر خلیل فروزان نیا جراح قلب در تهران  چنانچه میزان گرفتگی بیش از حد باشد و یا امکان ترمیم آن به کمک آنژیوپلاستی امکان پذیر نباشد، بیمار مستعد انجام عمل قلب خواهد شد.

آنژیوپلاستی برای درمان مشکلات عروق، در نواحی مختلف بدن استفاده می شود. PTCA، نوعی آنژیوپلاستی است که برای درمان انسداد عروق کرونری استفاده می شود و زمانی که برای درمان دیگر شریان ها استفاده می شود PTA نامیده می شود. در این روش، بالون بسیار ریزی که در انتهای یک کاتتر (لوله) قرار گرفته است، به دقت به سمت ناحیه مسدود یا باریک شده هدایت می شود. بالون، شریان را باز می کند و رسوب های چربی را که موجب باریک شدن شریان شده اند، از بین می برد. باد کردن بالون می تواند شریان مسدود شده را باز کند و جریان خون را دوباره برقرار سازد.

چه اتفاقی در طول آنژیوپلاستی می افتد؟

رویکرد آنژیوپلاستی تقریباً شبیه به آنژیوگرافی است. در ابتدا برای تعیین محل و شدت انسداد در یک شریان،  آنژیوگرافی انجام می شود. آنژیوپلاستی را می توان در طول آنژیوگرافی و یا بعداً انجام داد. پزشک با مشاهده ی جریان خون در طول آنژیوگرافی، مناسب بودن آنژیوپلاستی را به عنوان یک گزینه درمانی برای رفع مشکل تشخیص می دهد. متخصص آنژیوگرافی همچنین تصمیم می گیرد که آیا آنژیوپلاستی باید فوراً انجام شود و یا باید به تعویق بیفتد و برای تاریخ دیگری برنامه ریزی شود.
در صورتی که آنژیوپلاستی، انتخاب مناسبی برای شریان مسدود شده یا باریک شده باشد، یک کاتتر کوچک (لوله) که یک بالون در انتهای آن قرار گرفته، به سوی ناحیه مسدود شده هدایت می شود. زمانی که بالون در محل انسداد قرار گرفت، پزشک بالون را باد می کند. بالون بسیار قوی است و نیروی ایجاد شده توسط آن، رسوب های چربی به نام پلاک را تخریب می کند. آترواسکلروزیس، اصطلاح پزشکی برای توصیف تجمع چربی در شریان ها می باشد. آنژیوپلاستی، آترواسکلروزیس را درمان نمی کند، بلکه فقط درمانی برای شریان مسدود شده و یا باریک شده است که برای بهبود جریان خون استفاده می شود.

علائم گرفتگی عروق کرونری قلب

علائم گرفتگی عروق کرونری 

وقتی که عروق کرونر دچار تنگی می شوند این عروق نمی توانند خون حاوی اکسیژن را به میزان کافی به قلب برسانند، خصوصا به دنبال افزایش ضربان قلب همچنین فعالیت یا استرس های روحی.

درد قفسه ی سینه یا آنژین صدری

همانطور که ذکر شد در ابتدای سیر این بیماری، بیماران بدون علامت می باشند. تنگی های کمتر از ۵۰% از نظر بالینی اهمیت نداشته و به هیچ عنوان منجر به بروز علائم نمی شوند. تنگی های مهم از نظر بالینی (بیش از ۶۰%) نیز اغلب در حین استراحت برای بیمار علامتی ایجاد نمی کنند زیرا میزان خونی که در حین استراحت به عضله ی قلب می رسد پاسخگوی نیازهای آن می باشد. 

ولیکن اگر بیمار شروع به فعالیت کرده یا به دنبال استرس های روحی دچار افزایش ضربان قلب شود، دیگر این رگ دچار تنگی پاسخگوی نیازهای عضله ی قلب نبوده و فرد دچار درد قفسه ی سینه می شود.

اکثر بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر در حال استراحت و شرایط روحی مناسب بدون علامت بوده و فقط بیمارانی که دچار حمله ی حاد قلبی  شده اند در حال استراحت دچار درد قفسه ی سینه می شوند و این دسته از بیماران نیازمند پیگیری و درمان اورژانسی می باشند.

شایان ذکر است که درد های قلبی ماهیت خاصی داشته و دردهایی که لحظه ای و گذرا هستند یا به اصطلاح دردهای تیر کشنده و هم چنین دردهایی که به صورت نقطه ایی در قفسه ی سینه احساس می شوند و هم چنین دردهایی که با لمس و فشار شدت آن ها تغییر می کند یا دردهایی که با تغییر پوزیشن ایجاد می شوند، (مثلاً دردی که به دنبال خوابیدن روی دست چپ ایجاد می شود). این دردها اغلب منشاء قلبی نداشته و علل دیگری از قبیل دردهای عضلانی-اسکلتی و مسائل استرسی-اضطرابی و غیره مطرح می باشد.

 تنگی نفس

بعضاً بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر درد قفسه سینه را تجربه نکرده و به جای آن دچار تنگی نفس فعالیتی یا خستگی زودرس می شوند.

این حالت در خانم ها، افراد مسن، بیماران دیابتی و افراد معتاد به مواد مخدر بیشتر دیده می شود.

حمله قلبی

اگر پارگی پلاک چربی در رگ قلب منجر به انسداد کامل و ناگهانی این عروق شود فرد دچار حمله ی حاد قلبی (سکته قلبی) شده که علائم و نشانه های مشخص آن به صورت درد بسیار شدید و فشار دنده در قفسه ی سینه می باشد ممکن است این درد به بازوها یا دست ها و یا فک تحتانی انتشار یابد و این درد ممکن است با تنگی نفس، تعریق، تهوع و استفراغ همراه باشند.

درمان بیماری عروق کرونر معمولا شامل تغییر سبک زندگی و در صورت لزوم مصرف برخی داروها و انجام برخی اقدامات پزشکی است.
مطالب بیشتر...

برداشتن زگیل به وسیله‌ی جراحی به چه صورت است؟

برداشتن زگیل به وسیله‌ی جراحی

می‌ توان برای برداشتن زگیل‌ها (به خصوص زگیل های بزرگ دستگاه تناسلی) و درمان دهانه رحم دستگاه تناسلی، یک عمل جراحی ساده با چاقوی جراحی یا کورت انجام داد. این روش به طور کلی در افراد مقاوم به بیماری کاربرد دارد و در یک مجموعه جراحی سرپایی انجام می ‌شود. ضایعات منفرد پس از استفاده از بی ‌حسی عمومی یا موضعه‌ای، با چاقو برداشته شده و نمونه جراحی برای تجزیه و تحلیل میکروسکوپی ارسال می‌شود.

 موفقیت جراحی در طی یک سال پس از جراحی، ۳۵-۷۲٪ از افراد را شامل می‌شود، بررسی‌ها موفقیت جراحی را به اندازه لیزر می‌دانند.

بیمارانی که چند ضایعه کوچک در ناحیه‌ی بیرونی آلت تناسلی دارند، می‌توانند زگیل خود را در مطب تحت بی‌ حسی موضعی بردارند. پوست زیرین با لیدوکائین ۱٪ بی‌ حس می ‌شود و زگیل‌ها با تیغه چاقو شماره ۱۵ برداشته می‌شوند. برای بستن پوست سالم پس از جراحی ممکن است یک یا ۲ بخیه لازم باشد.

 برای افرادی با رشد بدخیم سلول‌ها، جراحی موس انتخاب خوبی است. جراحی موس را می‌توان توسط متخصصان پوست آموزش دیده، برای برداشتن بافت در مناطقی حساسی که به حداکثر حفاظت نیاز دارند، انجام داد. در این روش از آسیب شناسی پوستی، همراه با برداشت محافظه کارانه ضایعات بدخیم استفاده می‌شود. ممکن است در مدیریت زگیل‌های بدخیم نیز کمک ویژه ای باشد.

لیزر

 لیزر دی اکسیدکربن به طور کلی در یک وضعیت سرپایی با بیهوشی عمومی یا موضعی انجام می‌شود.

بیشتر بیماران از ۲۴ ساعت پس از لیزر، ناراحتی قابل توجهی را تجربه می‌ کنند و برای تسکین آن به مسکن نیاز دارند.

  لیزر دی اکسیدکربن به طور معمول برای درمان بیماران مقاوم در برابر ویروس HPV  یا زگیل‌های وسیع از گروه آنوژنیتال – مخاط استفاده می‌ شود، این روش خصوصا در درمان افراد مبتلا به زگیل‌های اطراف مجرای ادرار و واژن و دهانه واژینال بسیار مفید است. این روش درمانی انتخابی برای زنان باردار با ضایعه یا ضایعات گسترده است که به TCA  پاسخ نمی‌دهند.

 لیزر درمانی با دی اکسید کربن، به دلیل دقت و بهبودی سریع و بدون ایجاد زخم، یک روش درمانی کارآمد است. لیزر زگیل بخش بیرونی آلت تناسلی زن، به طور موثری ضایعات را از بین می‌برد در حالی که از آسیب بافت سالم مجاور نیز جلوگیری می‌کند. همانطور که در روش جراحی الکتروسرجری، دود جراحی الکتروشیمیایی وجود دارد و باید برای مدیریت آن برنامه ریزی کرد، در هنگام لیزر نیز دود ناشی از سوختن وجود خواهد داشت، بنابراین باید در این روش نیز از روش‌های تخلیه دود و جلوگیری از استنشاق نیز استفاده شود.

 مقدار انرژی مورد نیاز برای از بین بردن ضایعه کندیلوماتوزبا لیزر، به چندین پارامتر کنترل شده توسط جراح از جمله موارد زیر بستگی دارد:

• وات لیزر
• مدت زمان اصابت پرتو لیزر
• اندازه لکه روی بافت

 برخی از محققان چگالی توان را محاسبه می کنند که برابر است با توان (وات) تقسیم بر مساحت ( (cm2  که برای از بین بردن کندیلوما آکومیناتا واژن، به تراکم قدرت دقیق نیاز نیست. بنابراین جراح باید در استفاده از لیزر درمانی برای یک بیمار منعطف باشد. اگر لیزر در حالت مداوم تا 20 وات کالیبره شود، می‌توان به راحتی اندازه نقطه را تنظیم کرد تا چگالی توان مناسب را فراهم کند.

  پاکسازی کامل زگیل پس از جراحی لیزر در ۲۳-۵۲٪ بیماران، در طی ۳ سال پس از جراحی رخ داده است و میزان بهبودی اولیه تا ۹۱٪ گزارش شده است.  میزان عود بیماری نیز مانند جراحی است.

 بعضی از پزشکان از لیزرهای رنگی پالسی و انواع دیگر لیزر استفاده می‌کنند، که درجات مختلفی از موفقیت را در پی خواهد داشت.

ادامه متن...