به دلیل آنکه معمولاً واریکوسل علامتی ندارد، اغلب در هنگام ارزیابی های ناباروری و یا حین یک معاینه عادی کشف می شود. واریکوسل به ندرت دردناک است. درد ممکن است:
به مرور زمان واریکوسل بزرگتر و مشخص تر می شود. به هر حال اگر شما درد یا تورم و یا توده ای بر روی کیسه بیضه پیدا کردید با پزشک خود تماس بگیرید.
سیاهرگها و سرخرگها جریان خون بیضه ها را برقرار می کنند. علت واریکوسل کاملاً مشخص نمی باشد ولی بسیاری از متخصصان معتقدند زمانی این بیماری بوجود می آید که اختلال کارکرد دریچه های داخل سیاهرگی، مانع جریان خون مطلوب بیضه ها می شود. علت اولیه عملکرد ناقص دریچه های داخل سیاهرگی، گشاد شدن وریدها می باشد.
واریکوسل اغلب در دوران بلوغ و معمولاً در سمت چپ اتفاق می افتد و علت آن به وضعیت قرارگیری سیاهرگ بیضه چپ مربوط است. علاوه بر آن وجود واریکوسل در بیضه یک سمت می تواند تولید اسپرم را در هر دو بیضه تحت تأثیر قرار دهد.
اگر واریکوسل مشکلی ایجاد نکند به درمان نیازی نیست. در صورتی درمان واریکوسل لازم است که واریکوسل ایجاد درد، ناباروری و یا آتروفی بیضه کرده باشد.
در جراحی، وریدی که مشکل دارد را از سیستم جریان خون بیضه خارج کرده و جریان خون را به سایر عروق طبیعی بر می گردانند. با این وجود تأثیر جراحی بر ناباروری نامشخص است.
مواردی که باید واریکوسل را جراحی کرد عبارتند از: آتروفی (کوچک شدن) سریع بیضه، درد و یا نتیجه غیرعادی در بررسی مایع منی. روش درمان قطعی واریکوسل تنها جراحی می باشد. این روش با بیهوشی عمومی یا موضعی انجام می شود.